เพื่อน…และก็…เพื่อน

..ไหล่ของฉัน

มันไม่ได้มีความหมายเพียงเพื่อประ คองหัว

ฉันไว้คนเดียวเท่านั้น

แต่เพื่อน

สามารถใช้มัน

เพื่อประคองหัวเพื่อนได้ด้วย

..เสื้อของฉัน

ไม่ได้มีไว้ห้อหุ้มร่างกายของฉัน

เพียงอย่างเดียว

มันพร้อมจะเป็นที่เช็ดน้ำตา และที่สั่งขี้มูก

ของเพื่อน

ถ้าเพื่อนต้องการ

..แขนของฉัน

ไม่ ได้มีไว้จูงหมาเดินเล่น แต่มันสามารถใช้ประคองเพื่อนเมื่อเพื่อนจะล้มแต่ถ้า

เพื่อนล้มลงไปแล้ว ฉันก็ยังมีมืออีก 1คู่ไว้ช่วยฉุดเพื่อนขึ้นมา

..ปากของฉัน

ไม่ได้มีไว้เพื่อกินและพูดพล่ามทั้งวันหรอกนะ

แต่มีไว้พูดให้กำลังใจเพื่อนด้วยเมื่อถึงเวลาจำเป็น

..ตาของฉัน

มีไว้เพียงเพื่อกระพริบขึ้นลงเสียเมื่อไหร่

ฉันเอาไว้ใช้มัน มองสิ่งดีๆในตัวเพื่อนด้วยต่างหาก

..ฟันของฉัน

ก็ไม่ได้มีไว้กัดใครๆเขา

แต่มีไว้เพื่อจะใช้มันประดับเหงือก ทุกครั้งฉันยิ้มให้เพื่อน

..หูของฉัน

ก็ไม่ได้มีไว้เพื่อเจาะรูแขวนเครื่องประดับ

แต่มันใช้ฟังเพื่อน เมื่อเพื่อนต้องการระบายอะไรออกมาให้ฉันฟัง

..เท้าของฉัน

ไม่ได้มีไว้สะสมกลิ่น… โอเค ถึงแม้มันอาจจะมีบ้าง

แต่ฉันจะใช้เท้า เพื่อเดินอยู่ข้างๆเพื่อนนี่แหละ จะไม่ไปไหนไกล

..สมองของฉัน

อาจไม่ค่อยมีประโยชน์เวลาสอบนักก็จริง

แต่มันจะทำงานหนัก เมื่อเพื่อนต้องการความช่วยเหลือ

..และหัวใจของฉัน

ก็ไม่ได้มีไว้สูบฉีดเลือดเพียงอย่างเดียว

แต่มันทำหน้าที่เก็บเพื่อนไว้ข้างในได้ด้วย…